Ostatnie Chwile Starego Dworca Fabrycznego

Już nie długo na teren dworca wjadą tylko koparki, betoniarki oraz inny sprzęt budowlany. Nastanie nowy czas dla naszego starego dworca , powstaną nowe perony, kasy, toalety i całkiem nowy gmach dworca który, będzie się  znajdował  pod ziemią w otoczeniu sklepów, restauracji i wszelkiej maści innych atrakcji. Stare zamieni się w nowe, a obraz dzisiejszego dworca odejdzie w  zapomnienie. Na szczęście pozostaną fotografie, filmy które na zawsze będą  mi przypominać jak to tu było. Nie było za pięknie, ale nie tylko to się liczy, liczą się wspomnienia wszystkich wypraw w moje ukochane Beskidy, które się tu zaczynały i zawsze kończyły. Stary dworzec zaczynają burzyć na jesieni tego roku, powinienem się cieszyć bo miasto zyska nową wizytówkę, ale jakoś mam mieszane uczucia  do tej inwestycji. Za kilka lat będzie nowoczesny kompleks handlowo-usługowy w którym będzie się znajdował nowy fabryczny, znikną całodobowe budki z największymi hamburgerami jaki znam i zniknie nie powtarzalny klimat tego starego dworca.

Łódź Fabryczna – dworzec kolejowy i stacja początkowa na linii do Koluszek, zbudowana z inicjatywy przemysłowca Karola Scheiblera w 1865 roku. Według klasyfikacji PKP ma kategorię B.

Dworzec znajduje się w centrum Łodzi, a przy stacji mieści się Centralny Dworzec Autobusowy PKS. Z Łodzi Fabrycznej kursują pociągi do Koluszek i dalej do: Warszawy, Krakowa, Radomia, Częstochowy i Tomaszowa Mazowieckiego.

 

Historia Dworca

 Budowę linii kolejowej Fabryczno-Łódzkiej, łączącej miasto z Koluszkami, a tym samym z wybudowaną w 1848 roku Drogą Żelazną Warszawsko-Wiedeńską, rozpoczęto 1 września 1865 roku (zgodnie z zezwoleniem cara Aleksandra II z lipca 1865). Szyny zaczęto układać równocześnie od Łodzi i od Koluszek. Już 18 listopada 1865 roku uruchomiono przewóz towarów. Przewozy pasażerskie zostały zainaugurowane 1 czerwca 1866 roku.
Początkowo tory kolejowe sięgały dalej na zachód niż w chwili obecnej – dochodziły prawie do ul. H. Sienkiewicza (d. Mikołajewskiej, d. Dzikiej), obsługa pasażerów odbywała się w tymczasowym dworcu umiejscowionym przy ul. Krótkiej (w miejscu gdzie obecnie znajduje się Łódzki Dom Kultury). W 1868 roku wybudowano nowy dworzec – Łódź-Fabryczna – według projektu warszawskiego architekta Adolfa Schimmelpfenniga. Budowa dworca Łódź Fabryczna była początkiem tworzenia łódzkiej kolei obwodowej.

Modernizacja

Plany modernizacji linii Łódź-Warszawa zakładają przeniesienie dworca pod ziemię, z jednoczesnym przesunięciem go na północ (3 kwartał 2010 roku). Tunel prowadzący na nowe perony, rozpoczynać się będzie zaraz za obecną stacją kolejową Łódź Widzew, natomiast przystanek Łódź Niciarniana będzie już znajdował się pod ziemią. Początkowe plany zakładały zmianę nazwy dworca na Łódź-Centralny lub Łódź-Centralna, jednak według najnowszych założeń nazwa dworca nie ulegnie zmianie, gdyż zbyt dobrze kojarzona jest z obecną stacją. Pasażerowie będą mogli być odprawiani jednocześnie z 4 peronów. 2 z nich będą przystosowane do obsługi pociągów regionalnych, międzywojewódzkich oraz TLK, 2 kolejne przeznaczone będą do odprawy szybkich pociągów, poruszających się po linii "Y". Linia ta ma połączyć Warszawę z Kaliszem, Wrocławiem oraz Poznaniem, przebiegając przez Łódź. Rozpoczęcie budowy pierwszego odcinka linii z Warszawy do Łodzi możliwe jest na przełomie 2013/2014 i ma kosztować 10 mld euro.
Poprowadzenie pociągów pod ziemią pozwoli na nowe zagospodarowanie terenów okalających dworzec, utworzenie nowoczesnego węzła przesiadkowego PKP – MPK – PKS, jak również przedłużenie linii kolejowej do dworca Łódź Kaliska, dzięki wybudowaniu tunelu średnicowego.
W listopadzie 2010 PKP PLK ogłosiły listę pięciu konsorcjów, które zostały zaproszone przez zarządcę infrastruktury kolejowej do złożenia ofert w przetargu na budowę podziemnej stacji. Projekt ma zostać zrealizowany w latach 2011-2014. Jego szacunkowy koszt to 1,9 mld zł^[1].

Słowacka Lokomotywa Skody Na Dworcu Fabrycznym